Inmiddels is het ruim 3 jaar na de diagnose
De laatste maanden krijg ik regelmatig mailtjes of whatsapp-berichten met de vraag hoe het nu met me is, na het lezen van mijn blogs. Dus hierbij een update en kleine terugblik op ruim 3 jaar als ‘(ex-)kankerpatiënt’ door het leven te zijn gegaan.
Op het moment dat ik dit schijf is het juli 2025; drie-en-een-half-jaar na de diagnose borstkanker.
Het is gek, want alhoewel de impact van dat nieuws destijds een enorme impact op mij en mijn familieleden en vrienden had, toch lijkt de tijd ‘omgevlogen.‘ Zomer 2022 zat ik middenin de behandelingen en destijds leken die toch wel tergend langzaam te gaan en keek ik reikhalzend uit naar de tijd dat ik genezen verklaard zou worden.
2023
Het eerste jaar na alle behandelingen had ik enorme spijt, dat ik toch het algehele traject heb doorlopen. Want omdat ik al een onderliggende zenuwaandoening had, leek het er in 2023 op dat ik voortaan met een extreem hoge dosis pijnstillers in allerlei varianten door het leven moest. De chemo leek alles verergerd te hebben, waardoor ik enorm pijn in mijn lichaam had door spier- en bindweefselspanning en extreme lichamelijke vermoeidheid. Haast niet te doen! En dat was ook precies waar ik bang voor was en waarom ik heb overwogen om de chemo’s die zenuwen kunnen beschadigen (Paclitaxel) over te slaan, of er voortijdig mee te stoppen. Dat was een pittige en bittere tijd. Noodgedwongen moest ik rustig aan doen (was zeer snel vermoeid) en volgde op iedere inspanning toch ook een verplichte rust van minimaal een half uur. Maar in het kader ‘aan nagenoeg alles wen je’ had ik me daar een redelijk leefwijze aangemeten. Gelukkig was er veel begrip vanuit mijn werkgever en het UWV, waardoor ik rustig mijn werkuren kon opbouwen, naar vermogen. Ik ben geen stilzitter, dus had ook echt baat en plezier bij het contact met collega’s en klanten, maar alles wel in balans.
In de zomer van 2023 heb ik nog hyperbare zuurstoftherapie gevolgd, wat super intensief was, en me qua energie wel weer wat terugbracht helaas. Daardoor moest ik toch weer (tijdelijk) in uren omlaag bij mijn werkgever. Het effect op langere termijn bleek echter wel een verbetering in met name het oedeem.
2024
Met veel fysio- en oedeemtherapie ben ik dat jaar doorgekomen. Ik had ontdekt, dat ondanks de pijn, het wel heel belangrijk was om toch zo veel als mogelijk te bewegen en ontspanning in de vorm van warmte op te zoeken. Dus ik heb heel wat in sauna’s en warme baden gezeten. Langzaamaan werd mijn energie e ook mijn geheugen beter en werden de rusttijden korter. Mijn werkuren bij mijn werkgever kon ik telkens een stapje gaan uitbreiden. Werken ging best goed, maar wel was ik aan het einde van de dag echt afgedraaid en in de avonden niks meer waard, waardoor ik toch vaak wel heel vroeg in bed lag. Lezen of tv kijken was echt te vermoeiend, dus ik las met name tijdschriften en keek video’s op Tiktok, vanwege mijn korte spanningsboog.
Privé waren er leuke ontwikkelingen omdat ik ten huwelijk werd gevraagd. Vijf jaar eerder had ik niet kunnen vermoeden dat dit moment ooit zou komen, aangezien ik ruim 15 jaar vrijgezel was. 😊
2025
Deze positieve vibe zette zich voort in 2025, want in april zijn mijn lief en ik getrouwd en het was echt een fantastische dag met al onze geliefden om ons heen en een knal fuif als afsluiter ervan. Ik heb hard getraind om mijn spierkracht op hoger niveau te krijgen, zodat ik echt zou kunnen dansen op mijn eigen bruiloftsfeest.
Als oud- kankerpatiënt besef ik me maar al te goed dat de dag van morgen nooit beloofd is, dus dat je het beste in het hier en nu kunt leven. Als kers op de taart gaan we dit najaar ook nog eens samen ons droomhuis betrekken.
Op dit moment kan ik zeggen dat ik qua energie heel aardig op weg ben, namelijk op een stijgende lijn. Maar helaas is het ook weer niet zo, dat mijn energie en focus weer op het oude niveau zijn, als voor de ziekte. Ik houd er rekening mee, dat dat ook niet meer op het gelijke niveau komt. Jammer, want ik merk dat ik aan het einde dag wel erg moe ben en er veel minder tijd energie/ focus is, om nog mijn hobby’s uit te voeren. Dus dat schiet er vaak bij in, omdat ik mijn beschikbare energie moet verdelen over werk, huishouden, boodschappen en sociale verplichtingen… Dus dat is best een gepuzzel, als je alle ballen in de lucht probeert te houden.
Maar ik denk dat je het beste uit jezelf haalt, wanneer je accepteert dat je hebt moeten inleveren in energie, maar met dat beetje energie ervoor zorgt dat je een leuk mens bent èn blijft voor je naasten.
Want dat is uiteindelijk het belangrijkste wat telt; plezier in het leven voor jezelf en je mensen om je heen. Tenminste, ik doe mijn best om een zo leuk mogelijk persoon te zijn, ook al werk ik nu parttime en doe ik minder ‘mee’ dan vroeger, op alle vlakken. Als dat ik doe, maar waarde heeft voor mezelf en mijn intimi om mij heen.
Ik ben diep gegaan, maar ik ben weer boven gekomen en vier het leven iedere dag, met de wetenschap dat de volgende dag niet beloofd is. Dankbaar voor wat er nu is. Enjoy life!
